Γράφει ο ανεξήγητος
Σύμφωνα με μια μελέτη από τον David Nesvory, έναν ερευνητή στο Ινστιτούτο Αναζητήσεων Νοτιοδυτικά του Κολοράντο, το ηλιακό σύστημα είχε πέντε αντί για τέσσερις γιγάντιους πλανήτες αερίων που γνωρίζουμε σήμερα. Ο μελετητής έχει έρθει σε αυτό το συμπέρασμα μέσα από μια προσομοίωση σε υπολογιστή για την εξέλιξη του πρώιμου ηλιακού συστήματος.
Τα αποτελέσματα των υπολογισμών δείχνουν ότι ο πέμπτος πλανήτης γίγαντας βγήκε από την τροχιά του περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, μετά από μια βίαιη σύγκρουση με τη βαρυτική δύναμη του Δία.
Οι αστρονόμοι έχουν αγωνιστεί για δεκαετίες για να εξηγήσουν την τρέχουσα δομή του ηλιακού συστήματος. Ειδικότερα, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, σύμφωνα με το σημερινό μοντέλο που εξηγεί το σχηματισμό των πλανητικών συστημάτων, θα μπορούσε να διαμορφωθεί στη θέση όπου είναι σήμερα, δεδομένου ότι ο αρχέγονος δίσκος αερίων στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος είναι πάρα πολύ λεπτός για να επιτρέψει την ομαδοποίηση σε πλανήτες. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι πλανήτες διαμορφώθηκαν κοντά ο ένας στον άλλο, και μόνο μετά τη σύστασή τους οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις έδοσαν την κάθε θέση γύρω από τον ήλιο. Οι πολύ σταθερές τροχιές των εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων υποστηρίζουν αυτή την ιδέα.
www.anexigita.com
Σύμφωνα με μια μελέτη από τον David Nesvory, έναν ερευνητή στο Ινστιτούτο Αναζητήσεων Νοτιοδυτικά του Κολοράντο, το ηλιακό σύστημα είχε πέντε αντί για τέσσερις γιγάντιους πλανήτες αερίων που γνωρίζουμε σήμερα. Ο μελετητής έχει έρθει σε αυτό το συμπέρασμα μέσα από μια προσομοίωση σε υπολογιστή για την εξέλιξη του πρώιμου ηλιακού συστήματος.Τα αποτελέσματα των υπολογισμών δείχνουν ότι ο πέμπτος πλανήτης γίγαντας βγήκε από την τροχιά του περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, μετά από μια βίαιη σύγκρουση με τη βαρυτική δύναμη του Δία.
Οι αστρονόμοι έχουν αγωνιστεί για δεκαετίες για να εξηγήσουν την τρέχουσα δομή του ηλιακού συστήματος. Ειδικότερα, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, σύμφωνα με το σημερινό μοντέλο που εξηγεί το σχηματισμό των πλανητικών συστημάτων, θα μπορούσε να διαμορφωθεί στη θέση όπου είναι σήμερα, δεδομένου ότι ο αρχέγονος δίσκος αερίων στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος είναι πάρα πολύ λεπτός για να επιτρέψει την ομαδοποίηση σε πλανήτες. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι πλανήτες διαμορφώθηκαν κοντά ο ένας στον άλλο, και μόνο μετά τη σύστασή τους οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις έδοσαν την κάθε θέση γύρω από τον ήλιο. Οι πολύ σταθερές τροχιές των εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων υποστηρίζουν αυτή την ιδέα.
Η προσομοίωση σε υπολογιστή έδειξε ότι 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, στις απαρχές του ηλιακού συστήματος, υπήρχε ένα μεγάλο μπέρδεμα. Οι πλανήτες είχαν μόλις σχηματίστηκαν , υποβλήθηκαν σε συνεχή βομβαρδισμό από την υπόλοιπη ύλη που είχε παραμείνει στο ηλιακό νεφέλωμα από το οποίο σχηματίστηκαν. Στη συνέχεια, ένας από τους πλανήτες θα είχε "εκδιωχθεί" από την τροχιά του εξαιτίας διαταραχών στη βαρύτητα που παράγεται από το Δία, του πλανήτη με τη μεγαλύτερη μάζα στο ηλιακό σύστημα. Αυτή η κοσμική καραμπόλα, είχεεπίσης μια άλλη συνέπεια: την προσέγγιση στον Ήλιο από το Δία, και την απομάκρυνση του Ουρανού και του Ποσειδώνα.
Θα μπορούσε ο χαμένος πλανήτης να είναι ο θρυλικός δέκατος πλανήτης, ή Nibiru (πλανήτης Χ) που οι ερευνητές ψάχνουν εδώ και χρόνια;
Δημοσιεύτηκε στις κατηγορίες διάστημα, νιμπίρου, πλανήτες
