αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλοι του, περιπλανιέται ανάμεσα στον Ολυμπο, τη Βασιλίτσα, τα Πιέρια και το Καϊμακτσαλάν. Η ορειβασία για εκείνον δεν ήταν ποτέ ένα απλό χόμπι, αλλά μια «γλυκιά αδυναμία» και μάλιστα χωρίς ημερομηνία λήξης, αφού ακόμα και τώρα, κάθε φορά που του το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες, περπατά σε κοντινά μέρη τουλάχιστον για δύο ώρες, μαζί με τη σύζυγό του Θεοδώρα.
«Η ορειβασία και η ισορροπημένη διατροφή είναι το μυστικό της μακροζωίας μου» αποκαλύπτει στην «Espresso» ο Λάζαρος Κυρατσούς από την Κοζάνη, ο οποίος είναι και ο ιδρυτής του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών της πόλης.
«Τον σύλλογο τον έχουμε ιδρύσει από το 1970 και σήμερα μετρά πάνω από 180 μέλη και εκατοντάδες φίλους. Τώρα πια είμαι επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου, ενώ πριν από λίγες ημέρες με κάλεσαν τα παιδιά για να κόψουμε την πρωτοχρονιάτικη πίτα μας. Μια συγκινητική στιγμή για μένα καθώς με πλησίαζαν όλοι οι φίλοι ορειβάτες για να με ρωτήσουν τι κάνω, αλλά και να τους πω τα δικά μου μυστικά για μια ορειβατική απαιτητική βόλτα» αναφέρει ο κ. Λάζαρος.
Από μικρός του άρεσε να περπατά. Ακόμα θυμάται που έφευγε από το σπίτι του και περπατούσε καθημερινά μέχρι τον αγαπημένο του Αη-Λια, καθώς και σε βουνά κοντινά στην πόλη της Κοζάνης.
«Το περπάτημα ήταν πάντα για μένα ένα ευχάριστο διάλειμμα. Οταν ήμουν νέος ασχολιόμουν με το εμπόριο και κάθε πρωί ξυπνούσα τόσο νωρίς ώστε πριν πάω να ανοίξω το μαγαζί μου περπατούσα καθημερινά δύο ώρ [Με τη σύζυγό του κ. Θεοδώρα.] ρες. Συνήθως πήγαινα μέχρι τον αγαπημένο μου Αη-Λια και επέστρεφα» θυμάται ο κ. Λάζαρος, ο οποίος έχει καταφέρει να μεταδώσει την αγάπη του για την ορειβασία σε πολλούς φίλους του.
«Κάθε Κυριακή μαζευόμασταν όλοι παρέα και βάζαμε πρόγραμμα πού θα πάμε, αλλά και ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε. Στον αγαπημένο μου Ολυμπο έχω πάει έξι φορές και κάθε φορά έχουμε ανέβει από διαφορετικά μονοπάτια. Για να γίνεις ένας σωστός και καλός ορειβάτης, πέρα από το να έχεις άριστη φυσική κατάσταση και αντοχή, πρέπει να είσαι προσεκτικός και να μην υπερεκτιμάς τις δυνατότητές σου. Κάθε διαδρομή είναι ξεχωριστή και δεν μοιάζει με την προηγούμενη ή την επόμενη».
Και η σύζυγος στο πλευρό του
Γράμμος, Σμόλικας, Κίσαβος, Βέρμιο, Μπούρινος, Σινιάτσικο, Βίτσι, Βασιλίτσα, Δούσκο, Βαρνούντας, Καϊμακτσαλάν, Πιέρια, διαδρομές που ο κ. Λάζαρος γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά.
«Αλλη μια διαδρομή που μου έχει μείνει μέχρι και σήμερα είναι στο βουνό Μπούρινος. Χαίρεσαι να περπατάς εκεί. Εχει πολύ πράσινο και νερά. Μας άρεσε και το επισκεπτόμασταν συχνά. Από τότε που παντρεύτηκα μάλιστα είχα κοντά μου και τη γυναίκα μου. Αν δεν ερχόντουσαν άλλοι, κάτι σπάνιο βέβαια, πηγαίναμε οι δυο μας».
Για να περπατά πιο σταθερά ο κ. Λάζαρος φορούσε πάντα τα ειδικά παπούτσια των ορειβατών που του είχαν στείλει τα παιδιά του όταν σπούδαζαν στην Ιταλία. «Παπούτσια μας έστελναν τα παιδιά από την Ιταλία. Τα παλιά χρόνια εδώ δεν υπήρχε ο εξοπλισμός που έχουν τώρα οι νεότεροι. Σκεφτείτε ακόμα ότι πριν αγοράσω το πρώτο μου αυτοκίνητο μετακινούμασταν στον προορισμό με λεωφορεία της γραμμής. Κάποιοι έβλεπαν την όλη διαδικασία κουραστική, για μας όμως ήταν ευχαρίστηση».
Αξέχαστες θα μείνουν οι ορειβατικές διαδρομές και στην κ. Θεοδώρα Κυρατσού, που θυμάται [Ποζάροντας σε μια από τις λίμνες του βουνού.] ακόμη τις όμορφες στιγμές που έζησε με τον άνδρα της, εξερευνώντας τα ελληνικά βουνά.
«Οποτε είχαμε χρόνο περπατάγαμε χιλιόμετρα. Κάθε Κυριακή όμως βγάζαμε το πρόγραμμά μας. Ποτέ δεν του είπα όχι, γιατί μου άρεσε και μένα πολύ. Μάλιστα, μάθαμε και τα παιδιά μας σε αυτό τον τρόπο ζωής και σε αρκετές διαδρομές ήμασταν όλοι μαζί. Αξέχαστες στιγμές! Εμείς προσπαθούμε να μεταδώσουμε την αγάπη της ορειβασίας σε όλους, γιατί πραγματικά η ομορφιά της χώρας μας βρίσκεται στα βουνά της. Δεν υπολογίζαμε ούτε κρύο, ούτε ζέστη, μέχρι και με χιόνια πηγαίναμε!» καταλήγει η 85χρονη γυναίκα που μαζί με τον σύζυγό της θεωρούν πως αν και πέρασαν τα χρόνια από πάνω τους δεν «χόρτασαν» ακόμα το περπάτημα και την ορειβασία.
πηγή
Δημοσιεύτηκε στις κατηγορίες ορειβασία
